Mam tę przyjemność, że czasem dostaję wiele rzeczy do lektury. Książek, komiksów czy opowiadań. Dzięki uprzejmości Łukasza w moje ręce trafiło jego najnowsze opowiadanie o tytule Duchy Przeszłości.
Dzięki temu, żę jego opowiadanie do mnie trafiło, postanowiłem na blogu odpalić nową kategorię, którą jest podkategoria w kulturze, a mianowicie ksiązki i opowiadania. Jednak bierzmy się do tej recenzji.
To nie jest pierwsze opowiadanie Łukasza!
O jego poprzedniej pracy możecie przeczytać mój artykuł w serwisie Gameplay, ale na tym nie koniec.
Zachęcam do sprawdzenia tego, ale i nowego na stronie Łukasza. Znajdziecie tam jeszcze parę ciekawostek, ale i bloga pełnego interesujących artykułów.
Mroczne miasto… i duchy przeszłości…
Łukasz tym razem wrzuca nas w świat mrocznego cyberpunku. Do Katowic, które w końcu przydałoby się naprawdę odwiedzić, a nie tylko w historii.
Stary detektyw, nowa sprawa!
Przyznam się, że historia Łukasza oczarowała mnie swoim początkiem, który świetnie przedstawia to, że niektórzy nie chcą dostosować się do otaczającego nas świata, ponieważ stare metody też są dobre.
Głównym bohaterem jego nowego opowiadania jest stary detektyw, który siedzi w zapomnianym przez świat biurze, odciętym od świata, który zmienia się nieuchronnie.
Pewnego dnia dostaje zlecenie od tajemniczej klientki, która nie zjawia się w jego biurze, lecz wysyła kogoś innego by ten powiedział o co chodzi.
Nasz bohater sceptycznie podchodzi do nowego zlecenia, lecz robota to robota, a pić za coś trzeba. Ma on odnaleźć pewnego człowieka.
Pojawiają się pierwsze pytania…
Kogo ma odnaleźć, kim on jest i dlaczego jest celem jego zlecenia? I przyznam się, że tutaj zaczyna się zabawa ale również i przyjemność z lektury tego opowiadania.
Kiedy czytałem pierwsze strony, musiałem przeczytać je jeszcze raz, bo historia, którą tam odkryjecie, nie ujawnia się od razu.
Podejrzewam, że autor momentami sam się gubił w całym śledzctwie, ale nie w opowieści, którą chce nam przedstawić. Dodało to autentycczności śledczego chaosu.
Duchy Przeszłosći to dobra opowieść!
Łukasz przedstawił nam świetną, ale wolno rozwijającą się historię, którą znajdziemy pod opisami wydarzeń, a te sprawnie rozkłada przed nami fabuła niczym karty na stole podczas gry w pokera.
Do tego oczywiście, jest jeszcze parę niespodzianek, ale o nich za moment.
Autor zaskakuje
Nie jestem fanem gatunku w którym porusza się Łukasz, mowa tutaj oczywiście o wspomnianym Cyberpunku oraz klimacie Nior. Niemniej czerpałem przyjemność czytając to, co dostałem. do recenzji i mam nadzieję, że dzięki niej sięgniecie po to opowiadanie.
Czytało mi się to lekko i w miarę szybko. Opowiadanie nie jest obszerne, idealnie nadaje się do na krótką podróż. Przynajmniej mnie to umilało czas, kiedy wracałem z uczelni w weekend.
Dostajecie więc moją recenzję w miarę świeżo po lekturze opowiadania Łukasza. I wiem jedno na chwilę obecną: Chcę więcej.
Opowiadanie wciąga!
Praca Łukasza ma w sobie jedną świetną rzecz, która sprawia, że polecam lekturę jego pracy – ciemne barwy świata, które są świetnym dodatkiem do wciągającej fabuły, a ta jest dobra i powiedziałbym kultowa.
Jesteś czytelnikiem, a masz wrażenie jakbyś tam sam był…
Łukasz pokazał mi jedną z recenzji, która jest o jego opowiadaniu. Spodobało mi się z niego jeden świetny akapit, który nie zdradza nic o fabule, ale idealnie pokazuje czego możemy się spodziewać:
slpablos
Duchy przeszłości odkryje nie tylko detektyw – my również zauważymy wiele wątków, które czekały na dalsze impuls niczym pozostawiony sobie przewód sieciowy.
To kto sprawdza nowe opowiadanie Łukasza?
Specjalne podziękowania dla autora za egzemplarz do recenzji i czekam na kolejne! Do tego jednocześńie przepraszam, że musiał on czekać tyle na ten artykuł.
Niestety nie zawsze udaje się wszystko ogarnąć tak by opowiedzieć wam o projektach najwięcej, a przy tym niczego dobrego nie zdradzić by czytelnik, który nie miał z Łukaszem i z jego twórczością styczności.
Jeśli szukasz opowiadań Łukasza, zapraszam tutaj, a na Duchy Przeszłości , to je po prostu kliknij.
Pamiętaj, że są jeszcze darmowe ebooki!
Idealne opowiadanie, które śmiało można byłoby rozbudować do książki.